Vanaf 17.05. tot 19.05. de Google I/O van dit jaar vond plaats. Een constante in de Google-kosmos waar ontwikkelaars en genoeg niet-ontwikkelaars reikhalzend naar uitkijken. Het evenement is – wie had dat gedacht – maar één ding: Google. De onderwerpen variëren van nieuwe software, zoals Android O en Google Assistant naar smartwatches. Natuurlijk mag een incidenteel brandje in de bijbehorende keuken niet ontbreken.
Op het spoor van kunstmatige intelligentie
Ondanks de vele topics op de Google I/O was er een duidelijke rode draad te zien die de naam Artifical Intellegence draagt.
De keynote van Google-CEO Sundar Pichai liet er geen twijfel over bestaan dat een verandering van een "mobile first world" naar een "AI first world" een belangrijke stap is voor de toekomst van het bedrijf. Als je goed kijkt, was er eigenlijk nauwelijks een innovatie van Google die het onderwerp kunstmatige intelligentie niet opnam.
Met de Google Lens-app keert bijvoorbeeld een oude bekende terug. De app doet sterk denken aan zijn ietwat verwaarloosde oudere broer, Google Goggles. In principe blijft de functie hetzelfde: de app analyseert de gemaakte foto's en spuugt zoveel mogelijk informatie uit. In het geval van Google Lens is het nu veel beter.
Een deel van deze en vele andere verbeteringen aan de services van Google is kunstmatige intelligentie. Deep learning, Google for Jobs, machine learning, automatische antwoorden voor Gmail, tweede generatie TPU-chips - allemaal trefwoorden die eigenlijk maar één ding betekenen: kunstmatige intelligentie.
TPU-chips zijn door Google ontworpen chips die speciaal zijn gemaakt voor machine learning. TPU staat voor Tensor Processing Units. De TPU's versnellen "kunstmatig" leren via algoritmen en worden gebruikt bij het gebruik of de productie van "kunstmatige" neurale netwerken. Nadat in 2016 de eerste generatie TPU-chips verscheen, is nu de tweede generatie aangekondigd op Google I/O.
Hieronder kun je de genoemde keynote van Sundar Pichai bekijken:
Een stap terug
Kunstmatige intelligentie is niet langer een onderwerp van morgen, de omwenteling is al aan de gang. Het bewijs hiervoor ligt voor de hand. Heeft bijvoorbeeld gewonnen een AI met de naam DeepStack in een pokerspel onlangs. Niet door puur informatievoordeel, maar door leerprocessen. Afgezien van het pokerface-voordeel, moest de AI ook ronde voor ronde leren pokeren.
Maar AI komt niet alleen voor in universitaire experimenten. De grote term sluipt ook in het dagelijks leven. Soms zonder dat we het als zodanig kunnen identificeren. Vermomd onder toepassingsnamen en andere termen. Hier zijn een paar voorbeelden:
- Gesichtserkennung
- chatbots
- Autonoom rijden
- Spraak- en tekstherkenning
- Slimme woning
Is alles te onspectaculair? Dit kan heel goed te wijten zijn aan de zwevende grenzen van het concept van AI. Zelfs een duidelijke definitie van de betekenis en reikwijdte van intelligentie zelf is controversieel. Definities zijn dubbelzinnig en de AI lijkt een luchtspiegeling in de verte: hoe lang je er ook naartoe loopt, de afstand lijkt hetzelfde te blijven. Hoe kan dat? We wennen aan technologische vooruitgang. Als je terug in de tijd reist, zouden chatbots waarschijnlijk de supersmelting van kunstmatige intelligentie worden genoemd. Of als hekserij, afhankelijk van hoe ver je terugreist. Tegenwoordig denkt men echter nog niet direct aan AI als het gaat om een chatbot of tekstherkenning.
Het vermogen om te leren lijkt doorslaggevend te zijn voor onze perceptie van computerprocessen als AI - althans voor het huidige idee. In bijna alle bovengenoemde systemen wordt dit in ieder geval tot op zekere hoogte gegeven. Natuurlijk varieert de reikwijdte van het mogelijke leerproces afhankelijk van het algoritme. Als dit te klein is, zijn we terughoudend om het in de categorie "intelligentie" te classificeren.
Het feit dat de hierboven beschreven AI niet wint van amateurs, maar van pokerprofessionals, doet denken aan tal van sciencefictionfilms. Hoe lang blijven scenario's als iRobot of Terminator pure fictie? En zou je vanuit deze perspectieven zelfs moeten werken aan onderzoek naar kunstmatige intelligentie? Gepassioneerde en niet minder gerenommeerde wetenschappers waarschuwen immers graag Stephen Hawking en Elon Musk tegen de gevaren van kunstmatige intelligentie.
De nieuwe beste vriend van de mens
De toepassingsgebieden van AI in het dagelijks leven zijn enorm - zelfs onbeperkt. In een reeks tweets adviseert niemand minder dan Bill Gates jonge afgestudeerden om een baan in AI te zoeken. De reden? De oneindige mogelijkheden van de veel controversiële technologie om grote dingen te verplaatsen.
Het is praktisch onmogelijk om alle toepassingsgebieden van een onderscheidende kunstmatige intelligentie op te sommen. Of het nu gaat om alledaagse taken die een AI zou kunnen uitvoeren of om de ruimte te verkennen met minder risico, er is overal ruimte voor AI.
Het grootste voordeel van een "menselijke machine" is waarschijnlijk het wegnemen van risico's voor de mens, de fysieke veerkracht van machines en de lagere gevoeligheid voor fouten. Alle overige baten zijn hier min of meer uit te halen: onderzoeksmogelijkheden in voorheen onbekende gebieden zoals de diepten van de oceaan, veiligheid in de vorm van misdaadbestrijding, verbeterde geneeskunde door lagere foutenpercentages en betere analyses of uiteindelijk gewoon gemak in alledaagse leven.
Filosofie rond AI
Natuurlijk zijn we verre van een AI op deze schaal. Het is momenteel voor ons niet mogelijk om de perceptie van een persoon met machines volledig te analyseren en te beschrijven, laat staan de perceptie in dergelijke machines te repliceren. Dienovereenkomstig zijn astronomische kosten onvermijdelijk – althans aan het begin van een mensachtige AI. Op deze en soortgelijke nadelen willen we hier echter niet ingaan, maar ons wijden aan het idee van een complete, breed geïmplementeerde AI. iRobot toch?
Zoals reeds beschreven: de mogelijke toepassingsgebieden zijn eindeloos. En dit is precies waar de kritiek op AI met zijn grootste schokfactor komt. De overname van de mensheid door intelligente machines.
Maar wat vaak wordt vergeten in de schaduw van dit dreigende argument, is het feit dat AI, zelfs zonder het 'muiterij tegen zijn maker'-drama, enkele nadelen heeft. Bijvoorbeeld op de arbeidsmarkt. Er gaan vandaag al steeds meer banen verloren. Met een mensachtige AI zouden er waarschijnlijk geen banen meer zijn - behalve mogelijk op het gebied van AI.
Een voordeel dat snel een nadeel wordt, is het gebrek aan emoties. Zelfs in situaties die om "gezond verstand" vragen, kunnen machines problemen hebben. Maar ook hier worden weer de vloeiende grenzen van het AI-concept getoond. Wie zegt dat we op een gegeven moment niet in staat zullen zijn om emoties te decoderen en ze in machines te repliceren? Hoe dieper men verdiept in de discussie over een artificiële mens, hoe meer men afdwaalt in de discussie over basisaannames over de mens. De vraag naar het menselijk bewustzijn is cruciaal voor de vraag of het horrorscenario van mens versus AI ooit werkelijkheid zal worden. De vraag van welke aard dit is en dienovereenkomstig of het kan worden gekopieerd, verzonden of kunstmatig in een ander vat kan worden gemaakt. Maar op deze vraag gaan we vandaag niet meer in.
